اصالت سنجی جعل آثار هنری

اثرات مثبت شناسایی آثار جعلی خیلی فراتر از این است که یک تعداد آثار جعلی از بازار هنر جمع‌آوری ‌شود. این کار به هر هنرمندی احساس امنیت می‌دهد تا بداند اثر هنری او علاوه ‌بر حمایت‌های فرهنگی و معنوی نیز جعل نشده است و با اطمینان افرینش هنری انجام  دهند.

انواع روش های مورد تایید و عملی:

۱-بپرسیم اثر را از چه کسی و کجا خریده است؟

بهترین و اصولی‌ترین راهکار مقابله با جعل آثار هنری، برخورد حقوقی و قضایی است.

چون جعل اثر استادانه صورت گرفته است، کارشناس نتوانسته جعل بودن آن را تشخیص بدهد. اما وقتی شما از فروشنده می‌پرسید که آن را از کجا آورده است، پاسخ روشنی ندارد.ا

این یک کار کارشناسی نیست بلکه یک تجسس آگاهی است.

حراج‌های بزرگ دنیا مثل کریستیز و ساتبیز نیز وقتی اثر را از کسی می گیرند همین کار را می کنند ،می پرسند از چه کسی خریدید و صاحب قبلی ،آن را از چه کسی خریده است.به نوعی تاریخچه آن باید تجسس شود.

یعنی ثبتِ این‌که چه‌کسی در چه‌زمانی مالک آن بوده .باید اطلاعات دقیقی از این‌که چه‌کسی اثر را خریده یا فروخته داشته باشیم تا برسیم به زمانی که هنرمند اصلی آن اثر را از روی سه‌پایه‌اش برداشته.

اما در دنیای واقعی، ما اغلب خیلی خوش‌شانس نیستیم:

 مدارک و مستندات گم می‌شوند

 یا اصلاً نگهداری نمی‌شوند

قراردادِ معاملات با یک “دست‌دادن” بسته می‌شوند

 حتی اثر هنری ممکن است به‌صورت غیرقانونی توسط سازمان‌ها و افرادی که به دنبالِ از بین بردن پیشینه‌ی اثر هستند تصاحب شود.

۲- روش بزرگ‌نمایی یا میکروسکوپی

با نگاهی ساده به یک نمونه‌ی کوچکِ رنگ از یک نقاشی زیرِ یک چشمیِ میکروسکوپ، می‌توان اطلاعات بسیاری در مورد نقاشی به‌دست آورد. از طریق چشمیِ یک میکروسکوپ، به‌ویژه میکروسکوپ استریویی که امکان سه‌بعدی‌کردنِ تصویر را به شما می‌دهد، پژوهشگر می‌تواند نگاه دقیقی به چگونگی چینش لایه‌های رنگ روی یک اثر هنری داشته باشد و به‌ویژه می‌تواند تشخیص دهد که رنگ بَعدتر روی اثر گذاشته شده است؛ مثلِ اضافه کردن امضا.

۳- طیف‌سنجیِ جِرمی

طیف‌سنجیِ جِرمی برای شناسایی دقیقِ این نکته است که چه رنگدانه‌هایی برای خلق آن نقاشیِ خاص به کار رفته‌اند. برای انجام این کار، توده‌ی مولکول‌ها در یک نمونه رنگدانه با اندازه‌گیری نسبت جرم به بار تعیین می‌شود. نتایج به‌شکلِ یک نمودار تحت عنوان طیف نمایش داده می‌شوند و پژوهشگرِ هنر می‌تواند توده‌های موجود در رنگدانه را با توده‌های شناخته‌شده از اِلِمان‌ها یا مولکول‌های خاص تطبیق دهد.

برای مثال، پژوهشگر می‌تواند با استفاده از طیف‌سنجیِ جِرمی تعیین کند که آیا در آن‌چه تصور می‌شود یک نقاشی بسیار قدیمی است، سرب وجود دارد؟ سرب به‌طور معمول توسط نقاشانِ گذشته مورد استفاده قرار می‌گرفت، اما به دلیل خطر مسمومیت با آن، اکنون استفاده از سرب نادر و مخاطره‌آمیز است.

اگر طیف‌سنجِ جِرمی نشان دهد که یک نقاشیِ فرضی از لئوناردو حاوی رنگدانه‌ای است که تا سال ۱۹۷۵ هنوز ساخته نشده بوده، کاملاً واضح است که اثر جعلی است.

۴- اشعه‌ی ایکس

جاعلان هنریِ تیزهوش می‌دانند که ممکن نیست یک نقاشیِ قدیمی روی یک بومِ جدید کشیده شده باشد. می‌گویند یک میکروسکوپ ساده  قدیمی‌نبودنِ اثر را فاش می‌کند. بنابراین جاعلان تمایل دارند روی یک اثر قدیمیِ کم‌ارزش‌تر نقاشی کنند تا این‌که یک اثر جعلیِ گران‌قیمت بیافرینند. استفاده‌ی مجدد از بوم در جهانِ هنر چیز ناشناخته‌ای نیست.

هنرمندان فقیر در تمام دوره‌ها، جهت صرفه‌جویی در هزینه‌ها، به دنبالِ کشیدنِ نقاشی روی آثار قدیمیِ خود یا دیگران بودند؛ اما در آن موارد، نقاشیِ قدیمی همیشه در زیر نقاشیِ جدیدتر بود.

اگر، به‌عنوان مثال، یک نقاشی مشکوکِ قرن هفدهمی مورد آزمایش ایکس‌رِی قرار گیرد و مشخص شود که یک نقاشیِ قرن نوزدهم در زیر آن قرار داشته، پژوهشگر احتمالاً باید آن نقاشی را جعلی بنامد.

۵- مادون قرمز

بسیاری از هنرمندان تمام نقاشی را مستقیماً روی بومی که هیچ طرحی ندارد ، نمی‌کِشند. این شیوه‌ا‌ی معمول برای هنرمند است که حداقل برخی از علامت‌ها و خطوط را قبل و در طول روند نقاشی برای کمک به هدایت فرم و ساختار اثر بکشد.

برخی از هنرمندان از مداد و بعضی دیگر از رنگ استفاده می‌کنند؛ برخی نیز تنها از علامت‌های کوچک استفاده می‌کنند، و هنرمندانی هم هستند که تقریباً نسخه‌ی نزدیک به کامل از اثر نهایی را طرح می‌زنند. تقریباً در تمامی موارد، هنرمندان از همان تکنیک همیشگیِ آماده‌سازی نقاشی با روش خاصّ خودشان استفاده می‌کنند. با استفاده از بازتابش مادون قرمز، پژوهشگران هنر می‌توانند لایه‌های زیرینِ سطح یک نقاشی را ببینند و طرح‌های غیر قابل مشاهده در آن زیر را بررسی کنند.

این تکنیک بر اساسِ این واقعیت است که، برخلاف نور در محدوده‌ی بصری ما، نور مادون قرمز می‌تواند به لایه‌های رنگدانه نفوذ کند تا زمانی که به طراحی‌های اولیه‌ی اثر هنری برسد. پس از آن، نور مادون قرمز به یک دوربین مخصوصِ طراحی‌شده بازگشته و سپس تصویری از آن‌چه در لایه‌های زیرین وجود دارد تولید می‌کند. اگر چیزی که در زیر یک نقاشی دیده می‌شود تفاوت قابل‌توجهی با روش نقاشیِ شناخته‌شده‌ی مختصّ آن هنرمند داشته باشد، محققان می‌توانند نتیجه بگیرند که اثر هنری احتمالاً جعلی است.

منبع:

Futurelearn.com

Avammag.com

گرداوری توسط تیم دیجی آرتر(digiarter.com)